Pszczelarstwo/Biologia/Gniazdo



Gniazdo pszczele edytuj

Gniazdo pszczół miodnych składa się z jednego lub kilku centralnie położonych woskowych plastrów. W warunkach naturalnych plastry są budowane wyłącznie z wosku wypoconego przez pszczoły woszczarki, a w pasiekach podstawę plastrów stanowi węza, którą pszczoły rozbudowują dodając własny wosk. W części ula tworzącej gniazdo matka pszczela składa jajeczka, którymi potem opiekują się pszczoły karmicielki. Obszar gniazda zmienia swoja pojemność w zależności od etapu rozwoju rodziny pszczelej - wiosną gniazdo jest małe, w okresie późnowiosennym aż do przesilenia letniego matka pszczela zaczerwia coraz większą ilość i powierzchnię plastrów, a wraz z początkiem lata powierzchnia gniazda znowu się kurczy.

Klimat gniazda edytuj

Temperatura edytuj

Jesienią, w okresie zimowym i wiosną pszczoły ogrzewają gniazdo wykonując energiczne drgania muskulatury bez poruszania skrzydełek. Czynność ta pochłania wiele energii, której źródłem jest miód spożywany przez grzejące pszczoły.

Latem pszczoły utrzymują w gnieździe z reguły temperaturę zbliżoną do temperatury ludzkiego ciała - 33-36°C. W czasie upałów znoszą do ula wodę, która parując chłodzi gniazdo.

Nawet niewielkie wahania temperatury gniazda mają duży wpływ na rozwój czerwiu. Wg prof. Tautza[1] z czerwiu, który nie był dostatecznie dogrzany, wygryzają się pszczoły, które będą gorszymi zbieraczkami, niż ich dogrzane siostry. Charakteryzują się słabszym węchem, gorzej porozumiewają się z innymi pszczołami, mają słabszy zmysł orientacji i bardzo często giną wylatując poza ul. Natomiast ich praca jako pszczoły ulowe nie różni się od pracy robotnic, których rozwój odbył się w optymalnych warunkach.

  1. Tautz, J., Fenomen pszczoły miodnej