Pszczelarstwo/Rasy/Apis mellifera mellifera


Pszczoła zachodnio-/środkowoeuropejska (Apis mellifera mellifera) edytuj

 
A. m. mellifera
Charakterystyka
Zachowanie
łagodność złośliwa
rojliwość stosunkowo rojliwa
wydajność miodowa niska
rozwój wiosenny późny i powolny[1]
zimotrwałość dobra
bardzo dobra w warunkach Europy Północnej[2]
odporność na choroby odporna
zachowania higieniczne
trzymanie się plastra słabe
zużycie pokarmu
budowanie plastrów
ograniczanie czerwienia
zalewanie gniazda miodem
Wykorzystanie pożytku
ogólnie niezbyt miodna
pożytek wczesny
pożytek późny bardzo dobre[2]
gromadzenie pyłku
kitowanie
Cechy morfologiczne
ubarwienie ciemne
indeks kubitalny niski
długość języczka
pierścienie filcowe wąskie
włoski długie

Występowanie edytuj

Po ostatnim okresie lodowcowym pszczoła zachodnioeuropejska przywędrowała przez Maroko i Hiszpanię do Europy.[2] Pszczoła ta jest rdzennym gatunkiem zamieszkującym Europę Zachodnią, Środkową i Północną, począwszy od północno-zachodnich Alp i Sudetów aż po Ural. Jednak od czasu sprowadzenia i szybkiego rozpowszechnienia krainki (Apis m. carnica) przez hodowców pszczół na przełomie XIX i XX wieku populacja rodzimej pszczoły środkowoeuropejskiej drastycznie zmalała. Od lat osiemdziesiątych XX wieku w niektórych krajach Europy Zachodniej powstały inicjatywy na rzecz zachowania gatunku Apis m. mellifera. W Polsce zostały objęte ochroną 4 linie tej pszczoły: Augustowska, Kampinoska, Północna i Asta.[3]

Charakterystyka edytuj

Pszczoła ta jest ciemna i ma stosunkowo szeroki korpus. Charakteryzuje się wąskimi pierścieniami filcowymi, długimi włoskami i niskim indeksem kubitalnym. Wiosną rozwija się późno i powoli. Jest pszczołą określaną jako rojliwa, tworzy niezbyt silne rodziny. Podczas przeglądów A. m. mellifera jest niespokojna i chętnie używa żądła do odpędzania intruzów. Niewątpliwą zaletą pszczół środkowoeuropejskich jest bardzo dobra zimowla w warunkach klimatycznych Europy Środkowej i Północnej, co ma szczególne znaczenia dla krajów skandynawskich. Charakteryzuje się dużą odpornością na niektóre charakterystyczne dla tego rejonu Europy choroby pszczół. W literaturze pszczelarskiej często podkreślana jest jej przydatność na późne pożytki. Pszczoła środkowoeuropejska w trakcie ewolucji wyspecjalizowała się na zapylanie wielu gatunków roślin i szybko postępujące wypieranie i wymieranie tej pszczoły może spowodować braki w ich zapylaniu oraz wymieranie także tych roślin. Biorąc jednak pod uwagę kierunek, w którym od dziesiątków lat rozwija się rolnictwo, można przyjąć, że występujące naturalnie rośliny nieużytkowe w niedługim czasie zostaną zniszczone przez rabunkową gospodarkę rolną człowieka.

Linie hodowlane edytuj

  • w Polsce
linia Asta
linia M Asta
linia Augustowska
linia M Augustowska (A)
linia Kampinoska
linia M Kampinoska (K)
linia M Norweska (NOR)
linia Północna
linia M Północna (Pn)

Bibliografia edytuj

[1][2][3]

  1. 1,0 1,1 Informacja Instytutu Pszczelarskiego w Kirchhain, 2005
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Neuhold, M., Die Bienen-Hausapotheke: 100 ausgewählte Rezepte zum Selbermachen, 2006
  3. 3,0 3,1 Pszczoła środkowoeuropejska, Instytut Zootechniki, Kraków, 2005