Pszczelarstwo/Rośliny/Lonicera



Wiciokrzew
Wiciokrzew pospolity
Systematyka wg Reveala
Rząd: szczeciowce
Rodzina: przewiertnicowate
Rodzaj: wiciokrzew
Nazwa systematyczna
Wikispecies
Wikispecies
Zobacz systematykę w Wikispiecies:
Lonicera

Wiciokrzew, Suchodrzew (Lonicera)

edytuj
Kwitnienie Kolor
pyłku
Nektar w kwiatach Cukier w nektarze
%
Pyłek
kg/ha
Spadź
Wyd. miodowa
suchodrzew Purpusa
(L. ×purpusii)
XII - IV mg/10 kwiatów[1] kg/ha
wiciokrzew siny
(L. caerulea)
pocz. IV mg/10 kwiatów[1] kg/ha
wiciokrzew pospolity
(L. xylosteum)
V - VI mg/10 kwiatów[1] kg/ha
wiciokrzew Maacka
(L. maackii)
VI mg/10 kwiatów[1] kg/ha
wiciokrzew japoński
(L. japonica)
VI - VII mg/10 kwiatów[1] kg/ha

Kwitnące w różnych porach roku wiciokrzewy są roślinami wieloletnimi. Gatunki pnące są nazywane wiciokrzewami, natomiast gatunki zdrewniałe określa się mianem suchodrzewów.

Suchodrzew Purpusa (Lonicera ×purpusii)

edytuj

Kwitnący zimą suchodrzew Purpusa jest krzewem osiągającym wysokość i szerokość ok. 2,5 m. Biało-żółte kwiaty pachną cytrynowo i są niezwykłym zjawiskiem w środku zimy. Nie ma wielkich wymagań glebowych, znosi mrozy, dobrze rośnie w przewiewnym półcieniu. Może rosnąć pod drzewami. Nasiona suchodrzewów trzeba na 24 godź. zamoczyć w wodzie, a potem stratyfikować przez 60-90 dni w temp. 5 °C. Następnie wysiać do inspektu lub do gruntu. Do pikowania nadają się jednoroczne siewki.

Wiciokrzew siny, jagoda kamczacka, suchodrzew jadalny (Lonicera caerulea)

edytuj
 
Jagoda kamczacka

Ten pochodzący z północno-wschodniej Azji krzew jest rośliną długowieczną, osiągającą wiek ponad 30 lat. Dorasta do ok 2 m. Jest bardzo odporny na mrozy. Łacińskimi synonimami L. caeruleaL. altaica, L. cauriana, L. edulis, L. kamtschatica, L. pallasii, L.stenantha, L. turczaninowii, L. villosa, Xylosteon villosum[2]. Istnieje wiele odmian uprawianych (kultywarów) tej rośliny, które różnią się np. wielkością owoców. Zakwita biało-żółtymi kwiatkami (po dwa na szypułce), ok. 14 dni przed truskawką. Aromatyczne jagody wiciokrzewu sinego zawierają dużo witaminy C i D, są słodko-kwaśne i bardzo smaczne - nie tylko dla ptaków, ale także dla ludzi. W Polsce jagoda kamczacka jest coraz popularniejsza ze względu na jej owoce, które dojrzewają już w maju.


Krzewu nie należy przycinać, a jedynie usuwać stare pędy. Aby uzyskać optymalne zapylenie i więcej owoców, wskazane jest sadzenie co najmniej dwóch różnych odmian obok siebie[2].

Wiciokrzew pospolity (Lonicera xylosteum)

edytuj

Wiciokrzewy pospolite są chętnie oblatywane przez pszczoły i trzmiele.

Wiciokrzew Maacka (Lonicera maackii)

edytuj

Krzew kwitnący w czerwcu, początkowo na biało, a w późniejszym okresie rozkwitu żółtawo. Rośnie również w lekkim cieniu. Pięknie pachnie, a starsze rośliny przybierają ładną formę przypominającą duży parasol. Jesienią pojawiają się czerwone kuleczki, które są pożywieniem dla ptaków.

Wiciokrzew japoński (Lonicera japonica)

edytuj
 
Wiciokrzew japoński

Roślina pnąca, wymagająca podpinania. Pędy osiągają długość ok. 9 m. W Chinach jest stosowana w medycynie ludowej. Rozmnaża się łatwo, przez sadzonki lub odnogi. Jagody wiciowca japońskiego są czarne, lubiane przez ptactwo. Różne podgatunki uprawne mają charakterystyczne cechy:

  • Halliana - kwitnie w czerwcu i lipcu. Kwiatki są białe z dodatkiem żółci i purpury. Odurza zapachem głównie wieczorem i nocą.
  • Aureoreticulata - kwitnie od czerwca do września. Jego liście są żółto-zielone.


Bibliografia

edytuj
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 []
  2. 2,0 2,1 Wikipedia.pl