Siewki roślin flory Polski/Amarylkowate

Amarylkowate (Amaryllidaceae)
Zobacz też: amarylkowate uprawiane

Czosnek (Allium)

edytuj

Czosnek kątowaty (Allium angulosum L.)

edytuj

Z podłużnej, siatkowatej, czarnej łupiny nasiennej o długości 3,5-4 mm wyrasta jeden gładki liścień o pochwowatej nasadzie i wygiętej górnej połowie, osiągający długość 10 cm i szerokość pół milimetra. Hipokotyl ma długość 1-1,5 cm i jest gładki. Epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy nitkowaty[1].

Czosnek grzebieniasty (Allium carinatum L.)

edytuj

Czosnek skalny (Allium lusitanicum Lam.)

edytuj

Czosnek zielonawy (Allium oleraceum L.)

edytuj

Czosnek kulisty (Allium rotundum L.)

edytuj

Czosnek wężowy (Allium scorodoprasum L.)

edytuj


Czosnek główkowaty (Allium sphaerocephalon L.)

edytuj


Czosnek sztywny (Allium strictum Schrad.)

edytuj


Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.)

edytuj

Nasiona kiełkują zwykle dopiero po 14 miesiącach[2][3], rzadko w tym samym roku (od listopada do kwietnia)[4]. Zarodek jest krótki i niemal prosty. Kiełkowanie jest hipogeiczne[3]. Liścień jest zredukowany do bezbarwnej, szerokiej na ok. 1 mm pochwy, z której kąta wyrasta krótka szypułka długości ok. 1 mm na której osadzona jest kulista łupina nasienna. Hipokotyl osiąga 1–2 mm długości, jest gładki i zielny. Pierwszy liść jest także bezbarwny i pochwowaty, i dopiero kolejny jest zielony, równowąskolancetowaty do 3 cm długi o do 5 mm szeroki, na szczycie zaostrzony[1]. Podobnie jak kolejne 1-2 wąskie liście, szybko odpada. Kolejny liść ma wąską blaszkę liściową, a nasada jego ogonka tworzy pierwszą, niewielką cebulkę[3]. Śmiertelność w ciągu pierwszych dwóch lat życia wynosi 21%[4]. W drugim[4] lub trzecim[5] roku rozwijają się korzenie kurczliwe (rosnące pionowo, wciągające cebulę w głąb gleby) i roślina w większym stopniu narażona jest na atak nicieni i owadów. W sumie wiek reprodukcyjny osiąga od 1 do 10% siewek[4].


Czosnek siatkowaty (Allium victorialis L.)

edytuj


Czosnek winnicowy (Allium vineale L.)

edytuj


Śnieżyczka (Galanthus)

edytuj

Śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis L.)

edytuj

Hipokotylu i epikotylu brak. Liścień jest jeden, gładki, mniej więcej prosty, zazwyczaj z trzema nerwami, osiągający długość 8-12 cm i szerokość około 1 mm[6].


Śnieżyca (Leucojum)

edytuj

Śnieżyca letnia (Leucojum aestivum L.)

edytuj

Z mniej więcej kulistej, pomarszczonej, lśniącej, czarnej łupiny nasiennej o średnicy około 8 mm wyrasta jeden liścień, zredukowany do ciasnej, bezbarwnej pochwy o długości 5-8 mm i szerokości 3 mm. Hipokotylu i epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy osiąga długość 2-2,5 mm i szerokość 1,5-2 mm, jest gładki, niewyraźnie unerwiony, z długą pochwą, przeświecającymi brzegami i zaokrąglonym wierzchołkiem[6].


Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum L.)

edytuj

Przypisy

  1. 1,0 1,1 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 225.
  2. Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959.
  3. 3,0 3,1 3,2 T. G. Tutin. Allium ursinum L.. „Journal of Ecology”. 45, 3, s. 1003-1010, 1957. JSTOR: 2256973. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Danuta Sobolewska, Irma Podolak, Justyna Makowska-Wąs. Allium ursinum: botanical, phytochemical and pharmacological overview. „Phytochemistry Reviews”. 14, 1, s. 81–97, 2015. DOI: 10.1007/s11101-013-9334-0. 
  5. Heinz Ellenberg: Vegetation ecology of Central Europe. Cambridge: Cambridge University Press, 2009, s. 84-86. ISBN 978-0-521-11512-4.
  6. 6,0 6,1 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 227.