Historia powszechna/Rzeczpospolita pod panowaniem królów elekcyjnych: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Linia 101:
W 1578 r. zorganizował kampanię przeciw Rosji o Inflanty. Zorganizował do niej 48 tys. żołnierzy i artylerię oblężniczą. W 1579 r. podbił Połock, a w rok później Wielkie Łuki. W trzeciej wyprawie wojska Batorego przez wiele miesięcy oblegały bezskutecznie Psków. Car Ivan IV zaproponował pokój. Przy mediacji dyplomaty watykańskiego Antonia Possevina, wojna zakończyła się w styczniu 1582 podpisaniem rozejmu w Jamie Zapolskim, w wyniku którego Rzeczpospolita odzyskała prawie całe Inflanty i Połock, natomiast plany Iwana IV uzyskania przez Rosję dostępu do Bałtyku, czyli Europy, legły w gruzach. Skutecznie opóźniło to proces wzrostu hegemonii państwa rosyjskiego w regionie o prawie sto lat.
Stefan Batory przeprowadził też wiele ważnych reform wewnętrznych. Utworzył piechotę wybraniecką, z 20 łanów w dobrach królewskich wyznaczany był jeden chłop do wojska. Reszta mieszkańców była zobowiązana go wyposażyć, jego gospodarstwo było zwolnione z wszelkich podatków i pańszczyzn. Utworzył trybunały apelacyjne, które rozpatrywały odwołanie od wyroków Sądu Najwyższego. W 1579 utworzył Uniwersytet w Wilnie, jego pierwszym rektorem był Piotr Skarga. Utworzył oddziały piechoty kozackiej (tzn. kozaków rejestrowanych będących opłacanymi żołdem). Unowocześnij artylerię i uczynił husarię ciężką jazdą. Mimo że król był gorliwym katolikiem, przestrzegał jednocześnie tolerancji religijnej. Dążąc do wzmocnienia władzy królewskiej zwalczał warcholstwo i anarchię wśród szlachty (ścięcie magnata Samuela Zborowskiego).
== Srebrny wiek ==
| |||