|
|
|
===Przejścia γ===
{{IndexGrafika|Przejścia gamma.png|3.14|Przejścia gamma}}
DziekiDzięki energii przejścia emitowany jest kwant γ o energii E<sub>γ</sub> i częstości ν, czyli E<sub>γ</sub>=hν=E<sub>i</sub>-E<sub>f</sub>-E<sub>od</sub>, gdzie energia odrzutu {{Formuła|<MATH>E_{od}={{(h\nu)^2}\over{2M_jc^2}}\;</MATH>}}, jest ona mała i liczona jest elektronowoltach. W doświadczeniu przejmuje się, że energia przejścia jest opisana wzorem E<sub>γ</sub>=E<sub>i</sub>-E<sub>f</sub>. Widmo promieniowania γ jest dyskretne, ale liniowe. Według elektrodynamiki Maxwella źródłem fal elektromagnetycznych są zmienne pola elektromagnetyczne pochodzące od drgających multipoli elektrycznych i magnetycznych, które są rzędu l=1(dipol),2(kwadrupol), 3(oktupol),itd. Rozwiązania równań w bazie funkcji własnych operatora momentu pędu, możemy rozłożyć na funkcje falowe, które są rozłożone w bazie funkcji kulistych Y<sub>lm</sub>(θ,φ). l odpowiada polu promieniowania drgającego pola klasycznego elektrycznego i magnetycznego, a 2<sup>l</sup> jest to rząd pól. Współczynniki rozwinięcia odpowiadają amplitudom rozpatrywanego promieniowania elektromagnetycznego. Możemy dokonać kwantyzacji pola według elektrodynamiki kwantowej i stwierdzamy, że kwant γ o multipolowości rzędu l dla promieniowania elektrycznego lub magnetycznego unosi ze sobą:
*moment pędu {{Formuła|<MATH>\vec{L}\;</MATH>}} o wartości jego kwadratu momentu pędu {{Formuła|<MATH>|\vec{L}|^2=l(l+1)\hbar^2\;</MATH>}}.
*parzystość π<sub>E</sub>=(-1)<sup>l</sup> w przypadku pola elektrycznego, lub π<sub>M</sub>=(-1)<sup>l+1</sup> w przypadku pola magnetycznego.
|
