Wikizeszyt historyczny/RON i sąsiedzi: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Linia 30:
[[File:Anonym Entsatz Wien 1683.jpg|mały|302x302px|Szarża polskiej husarii pod Wiedniem]]
[[File:Zbroje husarskie.JPG|mały|302x302px|Zbroje husarskie]]
Pokój nie trwał jednak długo. W 1672 roku Polska została najechana przez Imperium Osmańskie, które dążyło do opanowania terenów dzisiejszej Ukrainy. Do tej pory stosunki polsko-tureckie były raczej przyjazne, dwie krótkie wojny na początku stulecia, nie miały wielkiego znaczenia. Kością niezgody były za to najazdy Tatarów, lenników Turcji, na Polskę oraz najazdy Kozaków, poddanych króla polskiego, na Turcję. Osłabiona Polska nie była w stanie sprostać ogromnej armii przeciwnika, po utracie Kamieńca Podolskiego, Polska utraciła ogromne obszary na południu, w tym całe Podole. Sejm
Było jednak pewne że wojna będzie kontynuowana. W 1683 roku armia turecka obległa Wiedeń, siedzibę cesarza niemieckiego. Powstała wielka koalicja państw chrześcijańskich w obronie Wiednia. Polska dołączyła się do koalicji, a Jan Sobieski, który niedawno został wybrany nowym królem polski a cieszył się sławą pogromcy Turków i Tatarów w całej Europie, został obwołany głównym dowódcą sił koalicyjnych. Ogromna armia przybyła z odsieczą pod Wiedeń. W wielkiej szarży kawalerii, prym wiodły polskie jednostki ze słynną husarią na czele. Zwycięstwo było całkowite, a wielka armia turecka pod wodzą wezyra Kara Mustafy, musiała uciekać. Została jeszcze raz podbita pod Parkanami.
Wojna trwała do 1699 roku. Polska odzyskała utracone tereny w poprzedniej wojnie. Natomiast Turcy musieli wycofać się z całych Węgier. Król Jan III Sobieski nie był w pełni zadowolony ponieważ dążył do wzmocnienia pozycji Polski i opanowania księstw naddunajskich. Mimo to wojna była wielkim zwycięstwem Rzeczpospolitej.
=== Materiały uzupełniające ===
List króla Jana III do żony Marii Kazimiery d’Arquien zwanej "Marysieńką", napisany po bitwie wiedeńskiej:
{{Cytat|2= Jedyna duszy y serca pociecho, nayślicznieysza y nayukochańsza Marysieńku. Bóg y Pan nasz na wieki błogosławiony, dał zwycienstwo y sławę narodowi naszemu, o iakiey wieki przeszłe nigdy nie słyszały. Działa wszystkie, Obóz wszystek, dostatki nieoszacowane dostały się w rence nasze. Nieprzyiaciel zasławszy trupem aprosze, pola y Obóz, ucieka w Confusii. Wielblondy, Muły, Bydła, owce, które to miał po bokach, dopiero dziś Woyska nasze brać poczynaią, przy których Turków trzodami tu przed sobą pendzą: drudzy zaś, osobliwie des Renegats na dobrych koniach y pienknie ubrani od nich tu do nas uciekaią [...] Wezyr tak uciekł od wszystkiego, że ledwo na iednym koniu y w iedney sukni. Jam został iego Sukcessorem, bo po wielkiey czenści wszystko mi się po nim dostały splendory a to tym trafunkiem, że bendonc w Obozie w samym przedzie, y tusz za Wezyrem postempuionc, przedał się jeden Pokoiowy iego y pokazał namioty iego, tak obszerne, iako Warszawa albo Lwów w murach. Mam wszystkie znaki iego Wezyrskie, które nad nim noszo: chorongiew Mahometańsko, którą mu dał Cesarz iego na woine, y którą dziś-że ieszcze posłałem do Rzymu Oicu S. przez Talentego poczto.}}
Z pełną treścią listu '''możesz zapoznać się w siostrzanym projekcie Wikipedii, [[s:Listy Jana Trzeciego Króla Polskiego/List IX|Wikiźródłach]].'''
| |||