Zanurkuj w Pythonie/Standardowy strumień wejścia, wyjścia i błędów: Różnice pomiędzy wersjami

Użytkownicy Uniksa są już prawdopodobnie prawdopodobnie zapoznani z koncepcją standardowego wejścia, standardowego wyjścia i standardowego strumienia błędów. PodrozdziałTen tenpodrozdział jest dla pozostałych osób.

Standardowe wyjście i strumień błędów (powszechnie używana skrócona forma to ''stdout'' i ''stderr'') są strumieniami danych wbudowanymi do każdego systemu Unix. Kiedy coś wypisujesz, idzie to do strumienia ''stdout''; kiedy wystąpi błąd w twoim programie, a program wypisze informacje pomocne przy debugowaniu (jak traceback w Pythonie), to wszystko pójdzie do strumienia <tt>stderr</tt>. Te dwa strumienie są zwykle połączone z oknem terminala, na któryktórym pracujesz, więc jeśli cośjeżeli program coś wypisuje, zobaczysz to na wyjściu, a kiedy program sięspowoduje rozwalibłąd, zobaczymy informacje debugujące. (Jeśli pracujesz naw systemie z okienkowym IDE Pythona, ''stdout'' i ''stderr'' domyślnie będą połączone z twoim „interaktywnym oknem”.)

# To zostanie wypisane w interaktywnym oknie IDE (lub w terminalu, jeśli skrypt został uruchomiony wz linii poleceń).

# Otwieramy plik do zapisu. Jeśli plik nie istnieje, zostanie utworzoneutworzony. Jeśli istnieje, zostanie nadpisany.

# Przywracamy <tt>stdout</tt> do początkowej postaci, zanimoryginalnej zaczęliśmy się w nim babraćpostaci.

# Przekierowujemy standardowy strumień błędów, dzięki przypisaniu obiektu pliku nowo otwartego pliku do <tt>sys.stderr</tt>.

# Zauważmy także, że nie zamkneliśmyzamknęliśmy wyraźniejawnie pliku error.log, a nawet nie przypisaliśmy do <tt>sys.stderr</tt> jestjego pierwotnej wartości. To jest wspaniałe, że kiedy program się rozwali (z powodu wyjątku), Python wyczyści i zamknie wszystkie pliki za nas. Nie ma żadnej różnicy, czy <tt>stderr</tt> zostanie przywrócony, czy też nie, ponieważ program się rozwala, a Python kończy działanie. Przywrócenie wartości do orginalnejoryginalnej, jest bardziej ważne dla <tt>stdout</tt>, jeśli zamierzasz później wykonywać jakieś inne operacje w tym samym skrypcie.

# Zamiast określać modułu (np. <tt>binary.xml</tt>), dajemy "-", który każe naszemynaszemu skryptowi wczytać gramatykę ze standardowego wejścia, zamiast z określonego pliku na dysku. (Więcej o tym, w jaki sposób to się dzieje w następnym przykładzie.) Zatem efekt będzie taki sam, jak w pierwszym poleceniu, gdzie bezpośrednio określamy plik gramatyki, ale tutaj zwróćmy uwagę na rozszerzone możliwości. Zamiast wywoływać <tt>cat binary.xml</tt>, moglibyśmy uruchomić skrypt, który by dynamicznie generował gramatykę, a następnie mógłby ją doprowadzić do naszego skryptu. Dane mogłyby przyjść skądkolwiek: z bazy danych, innego skryptu generującego gramatykę lub jeszcze inaczej. Zaletą tego jest to, że nie musimy zmieniać w żaden sposób <tt>kgp.py</tt>, aby dołączyć jakąś funkcjonalność. Jedynie, co potrzebujemy, to możliwość wczytania gramatyki ze standardowego wejścia, a całą logikę dodatkowej funkcjonalności możemy rozdzielić wewnątrz innego programu.