Ruby/Klasy: Różnice pomiędzy wersjami

Świat rzeczywisty wypełniony jest obiektami, które możemy poklasyfikować. Dla przykładu, bardzo małe dziecko mówi "hau-hau" gdy widzi psa, niezależnie od jego rasy. ZupełnieTo naturalniezupełnie naturalne, że postrzegamy świat w oparciu takie kategorie.

Zazwyczaj, by utworzyć jakiś obiekt w Rubim lub w każdym innym języku obiektowym, najpierw należy zdefiniować pewne cechy charakterystyczne klasy, a następnie utworzyć jej instancję. By zilustrować ten przykład, zdefiniujmy prostą klasę <tt>Dog</tt> (pies).

W Rubim, definicja ''klasy'' jest regionem kodu pomiędzy słowami kluczowymi <tt>class</tt> i <tt>end</tt>. Słowo kluczowe <tt>def</tt> wewnątrz tego regionu rozpoczyna definicję ''metody'' danej klasy, która, jak omówiliśmy w [[Ruby/Metody|poprzednim rozdziale]], odpowiada pewnemu specyficznemu zachowaniu obiektów tej klasy.

Utworzyliśmy nową instancję klasy <tt>Dog</tt> i nazwaliśmy ją <tt>pochi</tt>. Metoda <tt>new</tt> jakiejkolwiek klasy tworzy nową instancję. Ponieważ <tt>pochi</tt> jest psem (<tt>Dog</tt>) zgodnie z definicją naszej klasy, ma on wszelkie własności, októre których(jak zdecydowaliśmy, że) pies powinien je posiadać. Ale ponieważ nasza idea "pieskości" była bardzo prosta, jest tylko jedna sztuczka, o którą możemy poprosić naszego naszego <tt>pochi</tt>.

Tworzenie nowej instancji klasy jest czasem zwane ''instancjonowaniem'' tej klasy. Potrzebujemy mieć jakiegoś psa nim będziemy mogli doświadczyć przyjemności rozmowy z nim. Nie możemy po prostu poprosić klasy <tt>Dog</tt> by dla nas szczekała.

Ma to tyle sensu, co ''próba zjedzenia koncepcji kanapki''.

"Zaraz", powiesz, "o co chodzi z tym biednym kolegą, co zniknie za chwilę?" To prawda. Jeżeli nie dbasz o to, by dać mu imię (tak jak daliśmy imię psu <tt>pochi</tt>), automatyczne odśmiecanie Rubiego zdecyduje, że jest to niechciany, bezpański pies, i bezlitośnie pozbędzie się go pozbędzie. Tak naprawdę to nic strasznego, ponieważ, jak wiesz, możemy utworzyć wszystkie psy, które tylko chcemy.