Historia dla gimnazjum/Germanowie na ziemiach Rzymu

Królestwa germańskie edytuj

Zalanie ziem cesarstwa zachodniorzymskiego przez hordy barbarzyńców, m.in. Hunów i Germanów omówione było w rozdziale "Upadek cesarstwa zachodniorzymskiego". Podczas gdy Hunów zdołano odeprzeć, Germanowie pozostali na terenach osłabionego cesarstwa i mimo, że formalnie podlegali mu w rzeczywistości tworzyli tam niezależne państewka plemienne, rządzone przez lokalnych wodzów. Wspólny ośrodek władzy zanikł, kiedy wódz germański Odoaker odesłał cesarskie insygnia koronacyjne do Konstantynopola. Obszar nieistniejącego już imperium podzielony został pomiędzy szczepy barbarzyńców i tak Galię zajęli Frankowie, których historia opisana została w rozdziale "Państwo Franków", Hiszpanię - Wizygoci, Brytanię - Anglowie oraz Sasi, Italię - Ostrogoci, którzy wcześniej żyli nad Morzem Czarnym, Afrykę Północną natomiast (tereny dawnej Kartaginy) - Wandalowie.

Ostrogoci w Italii edytuj

Jednym z najwybitniejszych królów germańskich był Teodoryk Wielki, wywodzący się z plemienia Ostrogotów, którzy w tamtym czasie żyli jeszcze nad Morzem Czarnym. Teodoryk wychował się na dworze cesarza wschodniorzymskiego, w Konstantynopolu, gdzie poznał rzymską kulturę i obyczaje. Powróciwszy do swego ludu poprowadził go z terenów dzisiejszej Ukrainy do Italii, gdzie wyparłszy inne ludy germańskie utworzył silne państwo, niezależne państwo. W jego czasach rozpoczęto odnowę Italii: odbudowywano ruiny starożytnych budowli, wznoszono nowe, organizowano igrzyska. Mimo tych wielu rzeczy, które Teodoryk podjął w celu wyniesienia kraju z ruin lud rzymski był w stosunku do niego nieufny i traktował go jako najeźdźcę. Mimo często wrogich stosunków pomiędzy ludem a germańskimi władcami państwo Ostrogotów przetrwało w Italii do połowy VI wieku, kiedy to Italię zajęły wojska Bizancjum.