Historia dla gimnazjum/Wielki kryzys
W czasie przełomu XIX i XX wieku gospodarki wielu krajów rozwijały się. Bezrobocie nie istniało ze względu na produkcję sprzętu wojskowego na czas I wojny światowej. Jednakże w 1918 roku świat podzielił się na bogate kraje (były nimi USA, Wielka Brytania, Francja) oraz biedne (Niemcy po traktacie wersalskim, Polska, Litwa, Łotwa, Estonia oraz Rosja). W wyniku niedoli spowodowanej I wojną światową, szczególnie Niemcy i Polska, próbowały się ratować produkowaniem na masową skalę pieniędzy papierowych, które nie miały pokrycia w złocie. Efekcie powstały niskie pensje oraz hiperinflacja.
Najbogatszy kraj świata w tym czasie USA rozwijało się aż do 1929 roku. W tym roku nastąpił krach na giełdzie (spadek akcji). Wzrastało bezrobocie oraz inflacja, zaś upadające firmy nie mogły pomóc gospodarce Europy, co spowodowało kryzys na tym kontynencie.
Skuteczną walkę z kryzysem wywołano w USA za sprawą Franklina Roosvelta. W Europie po dojściu do władzy Adolfa Hitlera Niemcy wyłamały się z krachu za sprawą rozwoju przemysłu militarnego. Roosvelt kazał budować kolej, drogi oraz elektrownie. Spowodowało to, iż spadło bezrobocie oraz powstawały nowe firmy. Odbudowa Polski było trudno ze względu na niezadowolenie społeczeństwa do reform, inflacje (opanowaną przez Władysława Grabskiego) oraz liczne wojny (m. in. słynny Cud nad Wisłą).