Wikibooks

Pomocnik olimpijczyka - Elementy wiedzy obywatelskiej i ekonomicznej/Polityka zagraniczna Polski

< Pomocnik olimpijczyka - Elementy wiedzy obywatelskiej i ekonomicznej
Spis treści

Polityka zagraniczna Polski

edytuj

Zwróćcie uwagę, abyście potrafili: • przedstawić najważniejsze kierunki polskiej polityki zagranicznej (stosunki z państwami Unii Europejskiej i Stanami Zjednoczonymi, relacje z sąsiadami) • scharakteryzować politykę obronną Polski • przedstawić udział Polski w międzynarodowych misjach pokojowych i operacjach militarnych • wyjaśnić, czym się zajmują ambasady i konsulaty. Tego wymaga od Was podstawa programowa.

Polityka zagraniczna Polski

edytuj
Polityka zagraniczna
Dziedzina polityki państwa dotycząca stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi.

Politykę zagraniczną w Polsce prowadzi Rada Ministrów (najczęściej reprezentowana przez Ministra Spraw Zagranicznych lub premiera) oraz Prezydent RP, który współpracuje przy wykonywaniu tego zadania z rządem. W prowadzeniu polityki zagranicznej pomagają ambasadorowie, którzy są stałym przedstawicielami obcego państwa na terytorium danego kraju.

Ambasada
Stała placówka dyplomatyczna państwa A na terytorium państwa B. Stojący na jej czele ambasador jest przedstawicielem państwa A, może reprezentować to państwo w kontaktach z władzami państwa B.
Konsulat
Urząd państwa A na terytorium państwa B, który zajmuje się m.in. udzielaniem pomocy obywatelom państwa A znajdującym się na terytorium państwa B (np. udzielaniem ślubów), wydawaniem wiz osobom chcącym udać się do państwa A oraz wspieraniem wymiany handlowej, współpracy kulturalnej itp.. Funkcje konsularne mogą być realizowane przez odrębny urząd (konsulat) lub przez wydział konsularny działający w ambasadzie.

Wybrane kierunki polskiej polityki zagranicznej:

  • Unia Europejska (i jej państwa członkowskie),
  • Stany Zjednoczone i NATO,
  • Rosja,
  • Białoruś, Ukraina, Gruzja i inne państwa objęte Partnerstwem Wschodnim Unii Europejskiej,
  • sąsiedzi Polski.

Polityka obronna Polski

edytuj

Cele polityki obronnej Polski:

  • zapewnienie niepodległości Polski,
  • obrona i ochrona wszystkich obywateli polskich,
  • rozwijanie współpracy z innymi państwami, a zwłaszcza z sąsiadami Polski,
  • zapewnienie skuteczności Sił Zbrojnych,
  • realizacja zobowiązań wynikających z członkostwa w NATO i UE oraz przyczynianie się do budowania światowego pokoju.

Wybrane sposoby realizacji celów polityki obronnej Polski:

  • członkostwo w NATO i UE,
  • unowocześnianie wojska, w tym utworzenie armii zawodowej i zakup sprzętu,
  • utrzymywanie dobrych relacji z sąsiadami Polski,
  • udział w misjach zagranicznych UE, NATO i ONZ, np.:

Podmioty odpowiedzialne za prowadzenie polityki obronnej w Polsce:

Źródło: „https://pl.wikibooks.org/w/index.php?title=Pomocnik_olimpijczyka_-_Elementy_wiedzy_obywatelskiej_i_ekonomicznej/Polityka_zagraniczna_Polski&oldid=171110”