Pszczelarstwo/Rośliny/Spadź

Spadź

edytuj
 
Miodownice na gałązce świerku

Spadź, zwana również rosą miodową, jest wydzieliną mszyc (Aphidoidea) - w tym miodownicowatych (Lachnidae) - i czerwcowatych (Margarodidae), czasem piewików (Auchenorrhyncha) i miodówek (Psylla), żywiących się sokami z łyka (floemu) roślin.

[1]

  • Spadź jest produktem ubocznym systemu trawiennego mszyc, których pokarmem jest głównie białko zawarte w soku. Inne składniki, takie jak wolne aminokwasy, cukry, kwasy organiczne, witaminy z grupy B i substancje mineralne, są tylko częściowo przyswajane przez mszyce. Ich nadmiar zostaje wchłonięty w jelicie, a następnie wydalony przez rurki odwłokowe. Podczas tego procesu cukry ulegają przemianie w glukosacharozę, melecytozę i oligosacharydy. W suchej masie spadź zawiera do 90% cukrów[2].
  • Przedstawiciele niektórych gatunków mszyc wydalają ok. siedem kropli spadzi na godzinę, co stanowi 133% ciężaru ich ciała.
  • Świeżo wyprodukowana spadź ma jasną barwę, a po pewnym czasie ciemnieje z powodu przyklejania się do niej ziarenek pyłku, glonów, zarodników grzybów itp.
  • Najbardziej wydajnymi producentami spadzi są mszyce z rodziny miodownicowatych (Lachnidae)

Rośliny spadziodajne

edytuj

Główne rośliny spadziodajne to jodła (Abies), świerk (Picea), sosna (Pinus), modrzew (Larix), a także lipa (Tilia), klon (Acer), dąb (Quercus), buk (Fagus), wiąz (Ulmus), leszczyna (Corylus), głóg (Crataegus) lub trzcina (Phragmites).

Bibliografia

edytuj
  1. Wojtaś, W., Mszyca - owad szkodnik czy źródło słodyczy?, AP Kraków, 2006
  2. Kochanowska, J., Nowak, T., Publikacja Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu, 2005