Mechanika kwantowa/Zasada wariacyjna Schwingera: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Linia 3:
Pierwszym krokiem do mechaniki kwantowej było zastąpienie funkcji pędu i położenia przez ich operatory co to nazywamy '''pierwszą kwantyzacją'''. Metodą podaną przez Schwingera jest zastąpienie funkcji pola Φ i ich pochodne czasowe <math>\dot{\Phi}\;</MATH>(w teorii Kliena-Gordona) lub ich sprzężenia (w teorii Diraca) przez ich odpowiednie operatory, tzn. <MATH>\hat{\Phi}\;</MATH>, <MATH>\hat{\Pi}\;</MAth>, których nazwijmy operatorami "położenia" i "pędu" (lub prędkości), tą procedurę nazywamy '''drugą kwantyzacją'''.
==Przejście między klasycznym i kwantowym Hamiltonianem, a zasada wariacyjna Schwingera==
Ideom mechaniki kwantowej jest prowadzenie pewnych operatorów w zamian za wielkości skalarne lub wektorowe w mechanice kwantowej, co wykorzystamy w metodzie kwantyzacji Schwingera.
W mechanice teoretycznej wprowadzono tożsamość na nawiasach Poissona {{linkWzór|8.22|Mechanika_teoretyczna/Kanoniczne_metody_mechaniki_klasycznej|MT}}, dzięki której możemy udowodnić tożsamość, którą przestawimy wzorem {{linkWzór|8.28|Mechanika_teoretyczna/Kanoniczne_metody_mechaniki_klasycznej|MT}}, które jeszcze raz tutaj powtórzymy:
| |||