Wikipedysta:Krzysiu Jarzyna/Geografia Polski/Terytorium/Gleby

Procentowy udział gleb w Polsce:

• brunatne i bielicowe – około 82 %.
• gleby bagienne (około 9%) – gleby słabe i nieurodzajne, powstałe wskutek nagromadzenia szczątków roślinności bagiennej w warunkach beztlenowych – tereny bagien nad Notecią i Wieprzem oraz na Warmii.
• mady (około 5%) – powstały na mułach rzecznych, występują w dolinach rzek oraz na Żuławach Wiślanych.
• czarne ziemie (około 2%) – gleby żyzne, o dużej zawartości próchnicy, powstałe na terenach zabagnionych, – okolice Wrocławia i Kujawy
• czarnoziemy – (około 1%) - bardzo żyzne gleby powstałe na lessach – Nizina Wielkopolska, Wyżyna Sandomierska, okolice Krakowa.
• rędziny (około 1%) – gleby urodzajne, lecz trudne w uprawie, powstałe na skałach węglowych – Niecka Nidy, Polesie Lubelskie.

Inne typy gleb:

• gleby górskie (Karpaty, Sudety).
• gleby zniszczone lub silnie zmienione przez eksploatację przemysłową lub zabudowę.

W Polsce wprowadzony został podział na sześć klas bonitacyjnych ( I – gleby bardzo dobre, VI – gleby złe). Najwięcej jest gleb średnich (IV klasa), a najmniej bardzo dobrych ( I klasa).

Dobre gleby w Polsce układają się w następujące pasy:

• równoleżnikowy – od Wyżyny Lubelskiej po Nizinę Śląską
• południkowy – od Niziny Śląskiej w kierunku północno-wschodnim do Żuław i Warmii