Pětr je Serb. Bydli w Budyšinje. Budyšin to je jara rjane město. Pětr ma žonu. Jeje mjeno je Hana. Pětr a Hana njejstej doma, ale stej w zahrodźe. Je tam tež Měrćin – přećel Pětra. Pětr, Měrćin a Hana su w zahrodźe. Hana čita knihu, Pětr a Měrćin běhatej.
Tekst – Tłumaczenie
Piotr jest Serbołużyczaninem. Mieszka w Budziszynie. Budziszyn to bardzo ładne miasto. Piotr ma żonę. Ma na imię Anna. (dosł.:"Jej imię to Anna") Piotr i Anna nie są w domu, ale są w ogrodzie. Jest tam też Marcin - przyjaciel Piotra. Piotr, Marcin i Anna są w ogrodzie. Anna czyta książkę, Piotr i Marcin biegają.
Jak zapewne zauważyłeś/aś, w górnołużyckim mamy liczbę podwójną. Inaczej odmieniamy czasownik, gdy mówimy o dwóch osobach, a inaczej, gdy jest ich więcej. Nie obawiaj się jednak, nie jest to takie straszne, na jakie wygląda - całość jest bardzo logiczna i daje się szybko zrozumieć. Spójrz tylko:
Końcówki dodawane zwykle do czasowników podkreślono. Oczywiście, istnieją też formy nieregularne. Dziś poznamy tylko jedną - dać - w 3 os. lp. mówimy "dadźa". Resztę - dopiero później.